4

Gdy odwiozłam Stelle i Tylera do ich domów wróciłam do mojego, pustego. Zawsze marzyłam by mieszkać sama ale nigdy nie przypuszczałam, że to zdarzy się tak szybko. Usiadłam na sofie i włączyłam telewizję. Spędziłam co najmniej godzinę na oglądaniu jakiś durnych seriali a gdy zaczęło się ściemniać przypomniałam sobie o laptopie i nowym telefonie. Zabrałam je z pokoju i wróciłam na moje legowisko. Przypomniał mi się też fragment listu w którym mama napisała, że mam zniszczyć mój obecny telefon i używać nowego. Włączyłam nowy telefon i laptop. Na stoliku od telewizora zauważyłam jakiś notatnik i długopis. Ten dom jest naprawdę dobrze wyposażony. Zapisałam numer moich najbliższych przyjaciół i postanowiłam rozstać się z moim telefonem.

-Byłeś dobry. Czasem się zacinałeś ale pomimo uwielbiałam cię.

Powiedziałam do urządzenia i zachichotałam głośno. Tak, gadam do telefonu. Wstałam i poszłam do kuchni. Otwierałam po kolei wszystkie szafki. Wszystkie były zapełnione. Całe wyposażenie kuchni plus jakieś przyprawy i produkty spożywcze. Znalazłam to czego szukałam. Tłuczek do mięsa. Położyłam telefon na podłodze i zaczęłam uderzać w niego narzędziem. Po kilku ciosach telefon był w kawałkach. Wyciągnęłam jakąś torbę i zapakowałam w nią resztki telefonu. Za to w moim nowym, czarnym iPhone znalazłam kontakt do dyrektora szkoły i do mamy. W laptopie zainstalowany był skype, tam miałam mamę, Brooklyn i Xaviera. Nie mam pojęcia jak... chociaż może grzebała w moim laptopie. Dlaczego ja go nie zabrałam? Miałam tam wszystkie zdjęcia z imprez, pełno z Brookie i Xavierem. W nowym nie było nic a stary jest już pewnie zniszczony. Brooklyn była dostępna. Prawie dostałam zawału gdy do mnie napisała.

B: "Kim jesteś?"

K: "Po prostu odbierz i sama zobaczysz"

Po czym zadzwoniłam. Po chwili odebrała, ekran był zamazany. Pewnie zasłoniła kamerkę, zawsze tak robi gdy zaczyna rozmowę z nieznajomym. Po sekundzie jednak zobaczyłam ją z szokiem wymalowanym na twarzy.

"Kurwa Kylie?! Gdzie ty do cholery jesteś?!"

"W Los Angeles"

"Nie kłam i dlaczego nie idzie się do ciebie dodzwonić? Dlaczego masz nowe konto?"

"Nie kłamię" W tym momencie wstałam z laptopem w jednej ręce i pokazałam jej otoczenie w którym przebywałam, podeszłam do okna. Widok był niesamowity. Niebo było szarawe gdzieniegdzie z odcieniami fioletu. Wróciłam na miejsce. "A co do telefonu, mam nowy" Pomachałam nim do kamerki.

"Kiedy wracasz? I z kim tam jesteś? I dlaczego do kurwy nędzy nie powiedziałaś mi, że wyjeżdżasz? Nie wiesz kurwa co się w szkole dzieje. Twoja matka przyszła po twoje dokumenty z nikim nie chciała rozmawiać wszyscy się o ciebie martwią"

"Jestem tu sama i nie wiem kiedy wrócę, nie wiem czy kiedykolwiek wrócę..." – Szepnęłam cicho mając nadzieję, że mnie nie usłyszy.

"Co?!" Krzyknęła, jej laptop wylądował na podłodze. Po chwili podniosła go i znów ją widziałam. "Jak to nie wiesz czy wrócisz? Czy ty masz coś z głową?!"

"Słuchaj..."

"Nie będę cię słuchać. W ogóle kontaktowałaś się z Xavierem? On chyba najbardziej to przeżywał. Biegał po szkole, dzwonił do ciebie milion razy..."

"Skontaktuję się z nim"

"Jesteś egoistką. Powiesz mi do cholery dlaczego wyjechałaś?" Krzyczała. Byłam na skraju załamania.

"Nie mogę"

"Jak to kurwa nie możesz?" Coraz bardziej się denerwowałam. "Jeśli nie możesz to nie mamy o czym gadać"

Po czym wyłączyła się. Próbowałam do niej zadzwonić ale ta to ignorowała.

-Kurwa!- Zaklęłam głośno.

W tym właśnie momencie ktoś zapukał do drzwi. Trzęsącymi się rękoma położyłam telefon, laptop na stoliku i otworzyłam drzwi. Ujrzałam Justina, tak tego Justina ze szkoły. Gdy tylko mnie zobaczył jego oczy rozszerzyły się. Obok niego stała kobieta z dziewczynką na rękach. Złość zeszła ze mnie w ciągu sekundy.

-Dzień dobry – Uśmiechnęła się i podała mi rękę.

-Dzień dobry - Delikatnie uścisnęłam jej dłoń. Chłopak stał tam i nie odrywał ode mnie wzroku.

-Jestem Pattie Bieber to moja córeczka Jazmyn- wskazała na malutką - A to...

-Justin - dokończyłam.

-Znacie się?

-Cóż wychodzi na to, że od jutra chodzę z nim do klasy. – Uśmiechnęłam się nieśmiało.

-Oh to bardzo dobrze.

Widziałam, że kobiecie było ciężko z Jazmyn na rękach więc gestem ręki zaprosiłam ich do środka.

-Proszę wejść - Uśmiechnęłam się lekko do Pattie. Ta z wdzięcznością wymalowaną na twarzy weszła do środka. Justin, gdy zamykałam drzwi lekko dotknął mojego ramienia. Kobieta rozglądała się za kimś jeszcze.

-Widzieliśmy, że ktoś się w końcu tu wprowadził i przyszliśmy się przywitać. Mieszkamy tuż obok. - Cały czas uciekała wzrokiem.

-Twoi rodzice pewnie pojechali na zakupy? - Zaśmiałam się lekko.

-Nie, mieszkam tutaj sama.

Szok w wyrazie twarzy tej kobiety trochę mnie rozbawił a Justin za to uśmiechnął się szeroko.

-Przyleciałam z Londynu około cztery godziny temu. Mama szykowała dla mnie ten dom od dawna, stwierdziła, że tutaj mam więcej możliwości z resztą zawsze marzyłam by tu mieszkać- Dokończyłam, cóż i wyszło mi nawet dobre kłamstwo.

-Pewnie ci ciężko...

-Nie całkiem, zawsze radziłam sobie sama i właśnie dlatego tutaj jestem. – Przerwałam jej, uśmiechając się na końcu życzliwie. Justin nie opuszczał wzroku z mojego ciała.

-Oh w każdym bądź razie wiedź, że zawsze możesz liczyć na nas jako sąsiadów. Pewnie nie znasz miasta, Justin zawsze cię wszędzie zaprowadzi, prawda synku?

-Oh tak, tak. - Ukazał cały rządek swoich białych zębów śmiejąc się od ucha do ucha.

-A teraz będziemy już szli. Pewnie musisz się rozpakować i w ogóle.- Zachichotała - Do widzenia.

Kobieta uśmiechnęła się do mnie i otworzyła drzwi po czym wyszła. Justin stał za mną i uśmiechał się cwaniacko.

-Cóż przypuszczałem, że wprowadzi się tutaj jakaś jebnięta rodzinka czy stara baba ale nigdy nie spodziewałem się dziewczyny  która w dodatku mieszka sama. Szykuj się mała na najlepszy czas w swoim życiu. – Puścił mi oczko i wyszedł. Tak po prostu.

Co to do cholery było?

Po około 10 minut stania w miejscu i gapienia się w jeden punkt zamknęłam drzwi na klucz i pobiegłam do mojej sypialni. Uchyliłam okno i stanęłam przed wielką garderobą. Gdy miałam zabrać koszulkę do spania usłyszałam cichy głos.

-Nie wiem co tam masz ale gapisz się na to z 5 minut. - Odskoczyłam i spojrzałam w okno. Justin siedział na parapecie, bez koszulki w dresach i palił papierosa w swoim oknie. Jego cała ręka pokryta była tatuażami, druga do połowy oraz kilka widocznych było też na brzuchu. Nie chciałam tego ale nie mogłam odkleić wzroku od jego wyrzeźbionej klaty.

-Gapisz się. - Chłopak zachichotał po czym zgniótł papierosa i wyrzucił go na ziemię.

-Gapię.

-Wcale. Ej, czekaj co? – Chłopak spojrzał na mnie zdezorientowany.

-No, co? – Zachichotałam głośno nie mogąc się powstrzymać.

-Żadna dziewczyna, nigdy nie przyznaje się do tego, że przygląda się chłopakowi. – Brunet wyglądał na zszokowanego.

- Cóż, ja jestem inna. – Puściłam mu oczko i wstałam z zamiarem pójścia do łóżka.

-Ej, czekaj gdzie idziesz? Chętnie pozwolę ci popatrzeć na moją klatę jeszcze przez kilka minut.

- Koleś mieszkam tu od kilku godzin i już mam cię dość. – Przewróciłam oczami.

-Czy aby na pewno? No bo wiesz, lubię zawierać nowe znajomości. - Poruszał sugestywnie brwiami.

-Popatrz a ja słyszałam, że Amanda jest o ciebie chorobliwie zazdrosna i wiesz, ja nie chcę być na jej czarnej liście czy coś w tym rodzaju.

Chłopak zaczął się głośno śmiać. W jednej chwili prawie wypadł z okna ale przytrzymał się ramieniem.

-Ma o co być zazdrosna. – Powiedział już odrobinę poważniejszy.

-Oh, widzisz więc ja nie chcę mieć jakieś chorobliwej zazdrosnej laski na głowie, mam dużo własnych problemów. Do tego jest już całkiem późno i nie chcę spóźnić się do szkoły.

-Już nie udawaj takiej kujonicy.

-Co?

-Obydwoje dobrze wiemy, że nie zależy ci na szkole.

W międzyczasie otworzyłam szerzej okno i usiadłam ponownie na parapecie.

-A skąd to możesz wiedzieć hmm? – Pochyliłam głowę w prawą stonę.

-To widać. – Odpowiedział pewny siebie.

-Tak? Poczekaj sekundę z wyjaśnieniami.

Zeskoczyłam z parapetu i sięgnęłam po paczkę papierosów które miałam zawsze na jakąś okazje. Chciałam się odprężyć, szczerze powiedziawszy trochę się przed nim popisać.

-Mów dalej.

Justin widząc papierosy uśmiechnął się do mnie. Ten koleś cały czas się uśmiecha. Wyciągnęłam papierosa podpaliłam go i zaciągnęłam się czując przyjemne uczucie w płucach.

-Po pierwsze kujonice nie palą. - Wskazał na moją dłoń z papierosem pomiędzy palcami - Po drugie jesteś zbyt pewna siebie aj no i to twoje przywitanie w klasie, to nie przystoi kujonicy.

-Dobrze się na nich znasz widzę.

Wypuściłam z ust idealne kółko z dymu. Spojrzałam na Justina który zaczął się wiercić. Oh, to go podnieca.

Zrobiłam to ponownie i ponownie aż wreszcie chłopak burknął coś pod nosem. Xavier dziękuję ci za to, że nauczyłeś mnie tak wielu ciekawych i przydatnych w życiu rzeczy między innymi tego.

-Możesz przestać? – Siedząc dwa metry od niego słyszałam jego przyspieszony oddech.

-Że niby co? – Powiedziałam po czym wypuściłam z ust kolejne, tym razem w jego stronę. Justin przyglądał mi się badawczo.

-Życie z takimi widokami nie będzie łatwe.

-Weź Bieber takie gadki na mnie nie działają.

-Zobaczymy Kylie, zobaczymy a teraz idę już spać, ja i moja dobrze wymodelowana klata oczywiście. Dobranoc.

Puścił mi oczko i zamknął okno. Widziałam jeszcze jak patrzy się na mnie i maca swój brzuch. Zaśmiałam się głośno, wyrzuciłam resztę papierosa i zamknęłam okno.

Nie mając sił na kąpiel przebrałam się po prostu w zwyczajną koszulkę i wskoczyłam do łóżka.

Pierwsza noc w moim nowym, własnym domu.

Dopiero gdy położyłam się pod ciepłą pościel zrozumiałam. Ten chuj mnie podpuścił. 

1. Dziękuję za 6 komentarzy przy ostatnim rozdziale! To znaczy dla mnie naprawdę wiele!
2. Co do rozdziału. Wiem, że nie należy do najlepszych. Zaczęłam pisać to ff dość dawno i przed upublicznieniem rozdziału zmieniam naprawdę dużo ale tym razem nie miałam na to głowy. Ten tydzień był naprawdę trudny dla mnie. Mój wujek zmarł, nagle. Nikt się tego nie spodziewał i po prostu nie miałam czasu i ochoty na poprawki. Wybaczcie mi błędy, następne rozdziały będą najlepsze na jakie mnie stać.
+ Dziękuję też za pierwszy tysiąc wyświetleń!